de immersione

Historia, quae non longe a scientia philologica abest, recte exstruenda, ut opinor, multa cum labore. Haec enim asseveratio commutari possit cum aliis omnibus disciplinis academicis, forsitan censeas, o intrepide lector, sed ego aliquid valde dissimile in mente habeo hoc dicens. Omnes enim scientiae inquirendo accipiuntur, sed, ut bene teneas quoddam tempus actum, oportet te ipsum immergere in eodem. Lingua quamprimum studenda; cultura moresque deinde; philosophia notionesque ipsius postremo, ne falleas quaestiones sensu carentes interrogando. Totum illius mundum in manu sustinere tua necesse est ni partim omittatur aliquid quod mox maximi momenti fore possit.

Exemplum vobis do ne altis in tenebris mea verba maneant. Quaedam disciplina quam amore adductus peregi olim fuit Homerica poesis. Quaestiones plane adhuc respondendae exstant: quis scripsit Odysseam? quo tempore? Facile enim interrogare, arduum autem oculos apperire ut haec apparent quaestiones parvulae. Exponam: orales culturae carent auctoribus, multique opera componunt subito, uiua uoce, eodem modo ut nos loquimur cotidie. Versio Odysseae quae nobis tradita est quaedam fuit illarum: in illo tempore plane scimus multas alias fuisse. Quae vera siue bona est? Hoc minime refert. Oporteret omnes examinare sicut unam, nam omnes sunt Odyssea.

Historia ac philologia magis exstruuntur inquirendo quam respondendo. Sed, ut bene interroges, primum te ipsum immergere debuisti. Ob hanc rem multi malunt apprehendere institutiones, societates, mores, etc. cuiusdam temporis cum ipsis verbis quibus usi sunt homines eiusdem. Verba sicut ἀρετή, ὕβρις, δημιουργός, etc. aptiora mihi videntur exponendi quam transferendi in aliam linguam. Hoc scilicet, modo si velimus tempora acta inspicere sicut fuerant, minime per perspicilla nostra hodierna. Iam Leopold von Ranke nobis monuit: historia studenda est per se, non secundum nos.