de contemnendis linguis

Persaepe quidem, atque bene scio omnes qui hoc intellegistis mecum consentietis, profani nobis ipsis interrogant qua de causa oporteret linguis mortuis studere. Nolim plura addere ad rationes de linguis classicis apprehendendis, quas spero iam vobis sat notas esse. Confiteor autem mihi faciliores esse discendi illas linguas mortuas uiuis. Qua re nescio, sed ita fit. Quamprimum autem dicendum est viam mortuorum me non sequi. Id est, linguas et Latinam et Graecam usque tempto natura discere.

Aliquid simile accidit mihi cum inceperim linguam Sanskritam colere motu proprio, quae, iam lectores moneo auidosque hanc viam persequendi, difficillima mihi videtur omnium quibus me tinxi. Usus sum methodo uiuo mihi praebito quodam cum libro. Ille libellus mihi valde similis videtur Athénaze siue LLPSI. Attamen consecutiones hoc libro utendi non tam bonae sunt, hoc subito discipulus notat, propter ipsam difficultatem iacentem hac lingua. Tamen asseverare possum illas consecutiones longe abesse ab aliis nactis cum methodo contra naturam. Etiamsi arduum, modo uiuo versari in Sanskrita lingua semper meliora proserit.

Mortuas uiuentes studendas, ut opinor. Fateor enim non tam felix euenisse dum studebam lingua Graeca hodierna. Haec scilicet nobis praebita uiua, multis cum loquentibus multis in locis. Eam puto multo faciliorem linguis mortuis, cum nobis liceat uiua uoce audire garrireque aliis cum loquentibus natalibus.

Sed, si proferre deberem primam an alteram discendo, sine dubio illam Sanskritam anteponerem. Credo multo iocosius esse lingua mortua loqui et scribere quam uiua, ubi multi natura te excellere possunt, ullo cum studio. Tandem, linguae mortuae aptiores videntur ad motu proprio studendum pedetemptim.

Credo enim hoc studium sponte ipsius fructus dulciores praebere discipulo quam classibus adire. Hoc autem e quique pendet.